3

Erkek – Bir ismin var mı? Bir ismimiz var mı?

Kadın – Olmalı mı?

Erkek – Hayır.

Kadın – Olacak. İkimize de yakşır isimlerimiz olacak. Zamanı gelince.

2

Kadın – Hergün görüşecek miyiz?

Erkek – Neden olmasın?

Kadın – O kadar gerçekdışı ki, tedirginim.

Erkek – Gerçek daha mı huzur verici?

Kadın - …

Erkek - …

Kadın – Aslında yokuz.

Erkek – Varken yok gibi hissetmek mi, yokken var olduğunu hissetmek mi? Biz tercihimizi yaptık. Olmayan bir geçmiş ve geleceğin tam ortasında, “şimdi”deyiz. Hiç olmadığımız kadar “şimdi”de.

Aslında ikisi de tedirgindi. Başlangıçların tedirginliği. Birisi için var olmanın, diğeri için yokluğun tedirginliği.

1

Kadın - Merhaba, dedi.
Erkek - Merhaba, dedi.
Aslında kimin önce merhaba dediği ya da önce kimin kimi gördüğü belli değildi. Öyle bir andı ki, ikisi de emin değildi hiçbir şeyden; belki hiç karşılaşmadılar, belki hiç yoktular. Bildikleri ve emin oldukları tek şey: ikisinin de bir "merhaba"ya ihtiyaç duyduğuydu. Büyük olasılıkla tam o anda karşılaştılar.